>…Mutsuzluk…

>

Bugün aslında Mutluluk filminden bahsedicektim ama ben bu filmin tam tersi bir havadayım, mutsuzum… Çünkü canım oğlum hasta… Bu sabah gözyaşları içinde işe geldim. 18 yıldır yanımda olan, her anıma; sevincime üzüntüme, kahkahalarıma, depresyonlarıma, aşklarıma, ayrılıklarıma, benimle ilgili herşeye hatta en özel şeylere şahit olan minik kedim Tekirim hasta… Yaşlılıktan ötürü böbreklerinde ve karaciğerinde büyüme var. Veterinerimiz Talat Bey bizi elinden geldiği kadar teselli etmeye çalıştı, normal bir kedinin ortalama ömrünün 12 yıl olduğunu, Tekir’in bunun çok çok üstünde yaşadığını, bundan sonra kalan ömründe de elimizden geldiği kadar ağrılarını dindirmeye çalışacağımızı söyledi. Biliyorum her canlı gibi o da bir gün bu dünyadan göç edecek ama ben onunla vedalaşmaya henüz hazır değilim. Kedi köpek sahibi olmayanlar için bu yazı eminim çok anlamsız gelecek, insanlar ölüyor bir kedi için üzülmek niye diye düşünecekler. Ama o benim için hiçbir zaman sadece bir kedi olmadı, o bizim ailemizin bir parçası oldu… Tekir küçüklüğünden beri hiçbir zaman mutlu bir kedi değildi, hep huysuzdu, hep bir isteği vardı ama ben yine de ona yeterince iyi davrandım mı, yoksa bencilce davranıp onun özgürlüğüne mani mi oldum diye düşünüp kendimle bir iç hesaplaşma yaşayacağım. Biliyorum hiçbir zaman bunların cevabını alamıycam ama tek dileğim canım oğlumun çok fazla acı çekmemesi ve onu üzdüysem eğer beni affetmesi…

Tekirim seni çok seviyorum…