>Sabır, sabır ya sabır… Belki de kibarlaşır(lar)… Bir umut hikayesi :)

>

Burda yavaş yavaş arkadaşlar ediniyorum, kendimi IWC ve MTKO etkinlikleri oyalıyorum ama kimi zaman tek başıma olmak da hoşuma gidiyor, soğuk havaya rağmen yürüyüş yapmaktan, vitrinlere göz gezdirmekten keyif alıyorum… Yine böyle tek başıma dolaştığım bir gün sevdiğim cafelerin birinde soluklanmak istedim… Cafe’nin pastane kısmına gidip istediğim pastayı işaret edip garson kıza “Я хочу это” dedim. Muhtemelen Öyle Bir Geçer Zaman Ki dizisindeki Caroline gibi “ben istiyor bunu” şeklinde bir aksanla söyledim. Ama tam tipoz bir garsona denk gelmiş olmalıyım ki bu kadar basit bir cümleyi anlayamadı ve “чтоooo?” yani neeeee? dedi. Size yemin ederim ben bir süre sabırla vitrindeki pastayı işaret edip это, это yani bu, bu dedim hatun da anlamamakta ısrar ederek что? что? yani ne? neee? demeye devam etti. En sonunda dayanamadım Türkçe olarak yüzüne “embesil misin” dedim 😛 (Bir gün Türkçe bilene denk gelicez ama dur bakalım ne zaman!)

Tamam çok utanıyorum bunu yaptığım için ama ben de bir yavrucağım bana da acıyın di mi? Ben sizin dilinizi öğrenmek için çabalıyorum, ne olur sanki siz de birazcık sempati duysanız ve bana yardımcı olmaya çalışsanız?! Birçok ülke gördüm ama inanın ben Ruslar kadar hizmet sektöründe müşteri memnuniyetini önemsemeyen bir ülke görmedim. Sipariş alırken, servis yaparken sanki lanet ederek işlerini yapıyorlar. Bu yönden onları anlamakta çok güçlük çekiyorum… Neyse günah çıkardım da rahatladım biraz 🙂